Sunday, May 24, 2009

Πέρασε ένας ακόμα χρόνος...και γέμισε ο Μάης

από μουσικά ρομάντζα, δάκρυα συγκίνησης, καρδιοχτύπια, μέσα από θεσπέσια μπλεξίματα νοτών... από τη μελαγχολία ξέφυγε ο Μάης, από τις μελωδίες...μύρισε ξανά αγάπη... το soundtrack ενός νέου Μαγιού!

Κόρε Ύδρο

Κόρε Ύδρο - Όταν είμαι μαζί σου/ Όταν είσαι μαζί μου

Μαι Γουέντινγκ



Από την άλλη, ξέρω όλες τις λεπτομέρειες του δικού μου γάμου...Στάνταρντ θα φοράω το πιο φτηνό νυφικό...έχω βρει ήδη το σχέδιο...η κόμμωση θα είναι οπως είναι καθημερινά με μια προσθήκη λουλουδιών, η φίλη Π. έχει ήδη σκεφτεί το σχεδιασμό των προσκλητηρίων, στην εκκλησία θα φτάσω με το DCV του παιδικού φίλου Π., η τελετή θα γίνει είτε στην μικρή εκκλησία σ' επαρχιακή κωμόπολη της επαρχίας, ή στον Άγιο Νικόλαο στον Πειραια, το party θα γίνει είτε στη μπαρ με της λεμονιές στην ίδια επαρχιακή πόλη, αλλιώς κάπου στο λιμάνι πειραιά, τα μόνα λουλούδια που θα υπάρχουν θα είναι ήλιοι, οι μπομπονιέρες θα έχουν και cd compilation από εμένα, μουσική θα παίξει ο Η. και μερικές αγαπημένες μπάντες...το τραγούδι του γάμου δεν το αποκαλύπτω...αν και φοβάμαιπως θα χρειαστεί ν αλλάξε, εκτός κι αν παντρευτώ άτομο με ίδιες ερωρικές επιλογές...για το κουμπαριλίκι επιφυλλάσομαι ακόμα...Όλα τα έχω σχεδιάσει, όλα τα έχω βρει εκτός από τον γαμπρό...

Δε Γουεντινγκ Κράσερ...




Τον τελευταίο χρόνο έχουν ξεκινήσει και παντρεύονται οι φίλοι μου σαν τις μύγες...Προσοχή... οι φίλοι μου και όχι οι φίλες μου...πράγμα που πλέον με όσα μου συμβαίνουν δε μου φαίνεται και ιδιαίτερα αξιοπερίεργο, αν και αντικειμενικά εδώ που τα λέμε ΕΙΝΑΙ... Το θέμα είναι ότι αυτό τον καιρό μιλάω συνέχεια για τους γάμους που έρχονται, σκέφτομαι τι θα φορέσω, πόσο τέλεια θα περάσουμε, πόσο πάλι θα συγκινηθώ - σκέφτομαι να πάρω ειδικά χαρτομάντηλα ή καλύτερα κάποιο μαντήλι ασορτί με τα φορέματα...- και ότι ίσως εκεί να γνωρίσω και τον έρωτα της ζωής μου...λέμε τώρα...Με τη μία ή την άλλη πάντως, οι φίλοι μου με ονόμασαν γουέντινγκ κράσερ...εδώ που τα λέμε δε θα με χαλούσε... Άσε που δεν υπάρχει περίπτωση να μη χορέψεις...Το χειρότερο είναι πως άρχισα να βλέπω πως παντρεύομαι... το ακόμα χειρότερο είναι πως στο όνειρο είμαι τόσο χαρούμενη, που όταν ξυπνάω επέρχετε μια θλίψη που τελικά δε μου συμβαίνει στην πραγματικότητα

...Μελαγχολικός Μάης...Πέρασε ακόμα ένας χρόνος...


Πέρασε ακόμα ένας χρόνος...κι ήρθε ο Μάης ξανά...μα η μελαγχολία πέρασε για μια στιγμή στο κοίταγμα της εικόνας που κουβαλάω σε κάθε προσωπικό μου χώρο, πριν ακόμα χαθεί στα νερά...θα με στοιχειώνει πάντα...ανεξήγητα αλλά θα το κάνει, όπως και τ'άλλα ανεξηγητα της ζωής μου,ειδικά εκείνα που έφυγαν πριν καν καταλάβω το πόσο και πως εισχώρησαν στα κύτταρά μου... μα έτσι κι αλλιώς, ύστερα απ' όλα αυτά θα πάω πάλι στην ακρογιαλιά...και θα περάσει ένας ακόμα χρόνος και θα έρθει και ο επόμενος Μάης...

Sunday, May 17, 2009

Θα μου χορέψεις το χορό του φιλιού? ή Ακόμα μια ηλεκτρονική επιστολή





Ουπς…δεν το συνηθίζω… γραπτό εν υπολογιστή…άδικο μου φαίνεται…λίγο βαριέμαι τα πλήκτρα επί του συναισθήματος, με αδειάζουν οι πληκτρολογήσεις επί της ουσίας….παρόλα τ’ αυτα έμοιαζε κάτι τα μάλα άνω του δελεαστικού…τα’ αντέχω…θες η συνήθεια …θες ο κωδικός, κοινός ή κοινής σκέψης…με ράγισε πάνω στα κουμπιά και τα άφησα και το δάχτυλο και το καταπονημένο μου, από το τι, θα στο πω μια μέρα, κορμί!

Ζω μεγαλοφώρες στιγμές και δεν τις ζω…είναι μεγαλοφώρες αλλά δεν τις ζω…προσπαθώ…τώρα που σου γράφω νομίζω πως τις ζω…σγουάουυυ


Έχω στοιχειωθεί η άμοιρη μέσα σε μια κουβέντα σου …και μένω εκεί γιατί ξέρω πως αυτή σφύζει μέσα της όλα όσα είμαι …θα μπορούσα να στο αναλύω επί ώρες…μα είναι δυνατόν καρδούλα μου (το εννοώ) … «Πότε χόρεψες, για κάποιον άλλο, το χορό του φιλιού…πότε;». Μα είναι δυνατόν …να μην πέσω σε μια υποψία στιγμιάιου έρωτα, ακόμα κι αν ξέρω πως οι ερωτικές μας κατευθύνσεις είναι κοινές…Ένα σ’αγαπώ δε θα σου τ’ αρνιόμουνα…μεγαλόψυχη γεννήθηκα, μεγαλόψυχη θα πεθάνω…κοινώς πουτάνα με την καλή έννοια. Ξέρεις εμείς του κάτω λιμανιού είμαστε οι καλύτερες σε όλα και πάνω απ’ όλα στην αλήθεια …γιατί ποτέ δεν αρνηθήκαμε τη φύση μας… τι σου λέω τώρα…μα και πάλι αγάπη μου πως τόλμησες να ξεστογράψεις αυτή την φράση? Πρέπει να ήμουν στα όνειρά σου ε? Η Λόλα υπήρξα εγώ κι όταν σε γνώρισα σκεφτόμουνα και ύστερα όλοι πήγαν στην ακρογιαλιά!

Να σε πάρω λίγο μαζί μου…? Να σου χορέψω ένα φιλί? Θα τ’αντέξεις? Ναι … από μένα? Μπα…έχω αμφιβολίες… άσε να σου χορέψω το χορό του φιλιού…είμαι σίγουρη πως δεν θα το χεις δει… κι ας μας χωρίζουν ελάχιστα χρόνια πρακτικά κι ας μας χωρίζουν πολλά επί της ουσίας…Εσύ το ξέρεις..εσύ το δείχνεις…Είμαι ριξικέλευθη και ευθής …(και ανορθόγραφη) τ’αντέχεις?

Θα μεγαλώσεις και θα γίνεις νέος όσο πρέπει? Τ’αντέχεις?

Τα δικά μας φτηνά τσιγάρα


ο συγκεκριμένος διάλογος αποθηκεύεται εδπώ και χρόνια σε κάθε νέο υπολογιστή που πέφτει στα χέρια μου. το κουβαλώ χρόνια σαν μυστική αποστολή. πάνε πολλά χρόνια από τότε που τα χέρια του Ν. έκαναν διάλογο με τα δικά μου χέρια στο πληκτρολόγιο ενός φορητού υπολογιστή μια νύχτα, που δε θυμάμαι καν πλέον αν ήταν κρύα ή ζεστή...διάλογος με γραπτές λέξεις και φόντο ένα φίλο του Ν. που κοιμόταν. και μερικά φτηνά τσιγάρα...Ο Ν. βρίκεται στο Παρίσι. Εγώ εδώ... πάνε χρόνια που χουμε να μιλήσουμε έτσι γραπτώς. Το σίγουρο είναι πως ο Ν. πάντα με εντυπωσίαζε

"Άσε με να σε εντυπωσιάσω....."

δεν υπαρχει τίποτα?

και αυτο τι είναι τοτε?

έλα πες μου

αν νομιζεις οτι η εκφραση fucked up ειναι προνόμοιο σου αυταπατάσαι

αυτό από που έμαθες?
νομίζω οτι καλύτερα να παρακολουθησουμε το στεφανο που κοντευει να τον παρει ο υπνος

πρόβλημα σου! αν θες να σε παρει ο υπνος

αποφεύγεις?

απλα νομιζω οτι ειναι αστειος

αποφευγω?

ισως οχι την ερωτηση αλλα την απαντηση

την στιγμή???.

η στιγμη ειναι προβολη της ευθειας που φτανει σε ενα μερος που οι στιγμες ειναι μακρυα απο εδω....
γιατί πονΆς?

τα ομικρον απο τη λεξη πονος δεν ειναι αρκετα...

μουντο αυριο?
τι ωρα?
10.30
πριν αυτο?
έχουμε ώρες οριν απο αυτό

και ειχαμε ωρες πριν απο τωρα..
ο καθενας τις δικες του που επηρεαζουν καθε ωρα καθε στιγμη
ο κοσμος ξεκινα και τελειωνει στον κοσμο
στο/

μουντο




πόνεσα

οκ
είσαι καΙ ΣΥ Τ ιδια

κι ας μην το πιστεύω σκόμα! κι ας σε νοιώθω

αν μαθεις θα καταλαβεις

αγγλια μπιτλσ
και πολλα αλλλα
και αλλα
θες να τα πουμε αυριο?
οι δυο μας?
και ο τζακ ντανι
να βαλουμε και τη χοσε??
βεβαια
μουντο το βραδρη


νομιζω ομως οτι κρινοντας το εσωτερικατο βλεμμα του στνυστεφανου πρεπει να το δυαλαμε σιγα σιγα
το κακομοι

και βαριεται και νυσταζει

δου΄λευεις αυριο?


πάνντα

τοτε...\
ας αννανεωσουμε το διαλογο με το λαπτοπ σου για αυριο


θα με αφήσεις να σε εντυπωσιασω?

παλι?
ναι
θα με αφήσεις??

θα σε αφησω να σκεφτεις αν θελεις να με εντυπωσιασεις
...παλι

θέλω ..
και δε θέλω να σκφτω πως θα το κάνω


τελος....

Σημείωσε για να μην ξεχάσεις:
αφου μου αρέσει τόσο ο Αντονυ ανδ δε τσονσοσνς
να ακουσω το λαιβ σπλιτ με τους καρεντ 93
αν δε το βρω να ρωτησω τον φιλο μου τον Μπ.να πει στον φιλο του τον μιχαλη να το φερει και να μου το δωσει.

μη ξεχασω επισης να αισθανομαι καλα αυριο και να μη σκεφτομαι οτι εκανα μαλακια γιατι δεν εκανα

να θυμηθω να μη ποναω

Τελικά Ντύθηκα


Νεράιδα της Νέας Υόρκης. Και κει που που προσπαθούσα να εμπνευστώ και επλεκα σενάρια στο μυαλό μου. Και κει που επί ώρες έψαχνα τα βιβλία μου, σκεπτόμενη το πως θα καταφέρω να μεταμορφωθώ σε κάποιο χαρακτήρα μου ρθε η επιφοίτηση...Νεράιδα της Νέας Υόρκης από το σχεδόν ομώνυμο βιβλίο του Martin Millar που ήταν από τ' αγαπημένα μου την εποχή της εφηβείας μου. Δε χρειάστηκαν και πολλές μεταμορφώσεις μιας και τα συστατικά της συμπεριλαμβάνονταν και στη δική μου συνταγή δημιουργίας. ΈΠρεπε να γίνουν απλά πιο ορατά. Φόρεσα δύο κόκκινα τεράστια φτερά, έβαλα το κόκκινο κραγιόν μου, πασπαλίστικα με αστερόσκονη και βγήκα για την τελευταία rock n roll νυχτα των Αποκρεών!