Madame Κουλίδου # 7

Κάποτε στα νιάτα της η Madame Κουλίδου έγραψε...

Έγινα φευγάτη όπως πάντα ονειρευόμουν αγάπη μου...
Είναι ωραίο να φεύγεις μα ψυχοφθόρο
Μέσα από την αγάπη μου να φεύγω συνήθισα τη φοβάμαι τη δέσμευση του έρωτα
ακόμα κι αν την αναζητώ κάθε στιγμή ...
Δε μου φτάνουν οι στιγμές...Φεύγω για να βρω κι άλλες...

και τώρα αναρωτιέται αν αυτό την εκφράζει ακόμα...

σκύβει το κεφάλι και γνέφει θετικά...

Madame Κουλίδου # 6

Axxx γειάααα....

Λοιπόν ...ναι είχα υποσχεθεί πως θ'ανεβάσω τα κομμάτια! Δεν τα κατάφερα τελικά...αλλά καταγράφω τους στίχους τους ενός, που έχει συντελέσει στην άμεση αποκατάσταση συναινθηματικών ζημιών, έπειτα από χωρισμό... Μπορεί να φανεί χαζό, αφελές αλλά είναι αληθινό και αισιόδοξο...



Τo τραγούδι μου (prison song) - Πασχάλης...
Σ΄ αυτή τη γη και εγώ και εσύ όταν αγαπάμε
δεν ρωτάμε το νου μα την καρδιά
την αγάπη με μάτια τυφλά μες τ‘ όνειρο ζητάμε
που το πληρώνουμε μια μέρα ακριβά
Και το τραγούδι μου για σένα θα το πω
που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
με δάκρυ τ’ όνειρο το πλήρωσα και ‘γω
κι όμως δεν έπαψα ποτέ να τραγουδώ
Θα το δεις κάθε πληγή κλείνει με το χρόνο
αγαπούσα και ‘γω έναν καιρό
μα τώρα στην καρδιά κρατώ μια ανάμνησή της μόνο
και την αγάπη σ’ άλλη αγκαλιά ζητώ
Και το τραγούδι μου για σένα θα το πω
που κλαις αδιάκοπα ένα χωρισμό
με δάκρυ τ’ όνειρο το πλήρωσα και ‘γω
κι όμως δεν έπαψα ποτέ να τραγουδώ

Παρακαλώ να δώσετε προσοχή στον τελευταίο στίχο! Κι όμως δεν έπαψα στιγμή να τραγουδώ...υπό φυσιολογικές, ελληνικές στιχουργικές συνθήκες αντί να λέει τραγουδώ, θα έπρεπε να λέει σ' αγαπώ! Κι όμως αγαπητοί μου... ο μικρός θεούλης κοιτάζει μπροστά και τραγουδάει!!!

Θαύμα σου λέω ! Θαύμα...

- Γι' αυτούς που έφυγαν νύχτα...
- Γι αυτούς που άντεξαν και ήρθαν το πρωί
- Γι' αυτούς που παραμένουν αληθινοί με όποιοι τρόπο

sorry ατύχημα... νύστας...

Να όμως που το ατύχημα με έφερε κοντά σε ένα μνημονικό flash...

Αγαπημένος Παλαιός στίχος... Αφιερωμένος σε όλους εδώ τους μοναχούς bloggers...

"I am looking for someone like me,
living in my own world and my own liberty..."

Illusions, Cypress Hill...

Madame Κουλίδου # 5

Είχα υποσχεθεί πως θα ανεβάσω 2 κομμάτια, ειδικά για τους ομοπαθείς χωρισμένους bloggers... όχι δεν το έχω ξεχάσει... απλά ως κουλή γυνή, ακόμα δεν έχω βρει το πως γίνεται αυτό! θα το βρω πάντωςςς ....

Σε λίγο θα έρθω σε μετωπική με το γραφείο και πληκτρολόγιο. Η νύστα μου είναι βαριά...και ασήκωτη...υποφέρω...

γκουπ....

Madame Κουλίδου # 4

Αργώ.. αργώ συνεχώς να γράψω...τστστστ! Θα παρεξηγηθώ η άτιμη... Άτιμη.. που λέει ο λόγος δηλαδίς! Τίμιο κορίτσι είμαι με αξίες και όνειρα και ίσως λάθος όνομα...Αν και μου αρέσει το όνομά μου...πολλές φορές ονειρεύομαι ότι με λένε Αστέρω Κουλίδου...Ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου... πως να γίνει... Φαντάζεσαι μια φωτεινή επιγραφή με αστεράτα γράμματα να αναβοσβήνει το όνομα"Αστέρω Κουλίδου".... απαπαπαπα!!! Ρίγος με πιάνει και μόνο που το σκέφτομαι!Αστράκια βλέπω γύρω μου... όπως καταλάβατε έχω ένα κόλλημα με τα αστέρια... δεν έχω βρει ακόμα πως μου έσκασε (όπως λεει και ένας φίλος χαριτωμένα)! Μάλλον από τις πολλές φορές που χω δει τον ουρανό σφοντήλι (σωστά το έγραψα; ) ...Θα το αναλύσω σε κάποια άλλη στιγμή ενδοσκόπισης... (αυτό τώρα, σώστα το έγραψα; ) ...για την ώρα θα πάρω τη βεντάλια να κάνω λίγο αέρα στην κορμοστασιά μου, γιατί έχει μια ζέστα... συμφωνείς μικρέ μου; Ναι, απάντησε - (μικρός είναι ο φανταστικός μου φίλος, αλλά και αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα σας περιγράψω άλλη φορά, γιατί μόλις τώρα ανακάλυψα πως τον έχω...)

Άιντε μανούλα μου να φυσήξει λιγουλάκι, να πάρουμε τον αέρα μας Οκτώβρη Μήνα! Δε θέλω άλλες αναμνήσεις ζέστης... ακόμα και ζεστασιάς...

Το γλυκό σταφυλάκι όμως θα το χτυπήσω, μαζί με τη βεντάλια...

Ciaooo