Οι Δικές σου Μελωδίες...και Τα δικά σου Λόγια

Οι Δικές σου μελωδίες και τα λόγια σου ήταν το βάλσαμο...σα να βρισκαν το δρόμο τους οι σκέψεις και γίνονταν ταυτόσημες...Έγινες η έκφραση της προσευχής μου ...μέσα από νότες και μια παράκληση πίστωσης χρόνου...κι έρχεσαι πάλι...αυτή τη φορά μονάχα με τις μελωδίες σου...η επιλογή των λέξεων μας διαφοροποιεί πλέον...όμως αυτές οι μελωδίες ...γίνονται η έκφραση των εκρήξεων της σκέψης μας...σε αυτό παραμένουμε ταυτόσημοι...στο ρυθμό και στην ένταση των εγκεφαλικών μας εκρήξεων...

εγώ ζητώ ακόμα αυτή την πίστωση χρόνου..κυρίως από μένα τούτη τη φορά...αν και θα έδινα τα πάντα να ξεκινήσω όλα από αυτή τη στιγμή, μια αρχή...δική μου...και βρίσκω τα λόγια σε μένα...πίσω ξανά στις σκέψεις μου...πίσω στις λέξεις που φέραν τη δική μου υπογραφή κατά τη σύνταξή τους...και τώρα να που βρέθηκες εσύ...να με ξαναφέρεις πίσω σε μένα...με μερικές λέξεις δικές σου...χωρίς να με γνωρίζεις...μου δίνεις δύναμη...και με επιστρέφεις στις βάσεις μου...

Οι Δικές σου Μελωδίες και Τα δικά σου Λόγια...και οι δικές μου σκέψεις...με γυρνάνε πίσω στην αλήθεια μου...

κι ύστερα όλη πήγαμε στην ακρογυαλιά...