Το δικό μου Σαμποτάζ...

θυμάμαι να οδηγώ πάνω στο δρόμο για την Πάτρα...να καπνίζω...να πίνω καφέ και να τραγουδάω τα μαγικά μπλουτζίν, προσπαθώντας να κάνω χορευτικές φιγούρες, δίχως να φύγει το τιμόνι από τα χέρια μου...δεν ήταν μόνο μία φορά...ήταν δεκάδες οι φορές και άλλες τόσες που καθώς άκουγα εκείνες τις μαγικές φωνές να εξομολογούνται τις περιπέτειες ενός έρωτα, ενώ παράλληλα προσευχόμουν φωναχτά ν' αξιωθώ έναν έρωτα και μαζί και ένα live...Όλες εκείνες τις φορές φανταζόμουν πως θα ένοιωθα αν τελικά συνέβαινε κάτι από τα δύο αυτά...τελικά οι προσευχές εισακούγονται όταν είναι δυνατές, έστω και κατά το ήμιση...στον έρωτα δε στάθηκα τυχερή...ακόμα τον περιμένω...τον άκουσα μέσα από την ιστορία των 2 παιδιών του Σαμποτάζ...Τυχεροί ...είναι οι άνθρωποι χωρίς ηλικία...σα να μην πέρασαν τα χρόνια από πάνω τους...εμφανίστηκαν στη σκηνή με την λαχτάρα της πρώτης σταλιάς έρωτα...κι ήμουν και εγώ εκεί...το περίμενα μέρες...το χρυσοπλήρωσα με την ιδρωμένη χαρά έφηβου στην πρώτη επίσκεψη στην κάμαρα μιας πόρνης...πήγα όσο πιο κοντά μπορούσα...κάθησα και περίμενα τα δάκρυα να τρέξουνε στα μάτια μου...αυτό συνέβαινε τις προηγούμενες μέρες τουλάχιστον, όταν προετοιμαζόμουν ψυχολογικά...και ήρθε εκείνη η στιγμή που περίμενα τόσα χρόνια...κι ας έχω σχεδόν την ηλικία του...ούτε δάκρυ δεν κύλησε από τα μάτια μου...αλλά ένα από τα πιο ηλίθια χαμόγελα της ζωής μου ήρθε κι έγινε ένα με το πρόσωπό μου...στο τσακ δε σηκώθηκα όρθια...τα 200 μπλέ φωτάκια από τις ντισκομπάλες...τα λευκά ρούχα τους, η αγωνία της πρώτης φοράς, τα κρυφά χαμόγελα, η χαρά της Λένας, το μπρουταλιτέ του Γιάννη, και τα αναπάντεχα σκέρτσα της Σαββίνας...δημιούργησαν τέτοιες δονήσεις στο σώμα μου, που δεν χρειάστηκε κάνεις από τη σειρά μου να κουνηθεί...πήγαιναν όλοι πέρα δώθε από τις δικές μου καθιστικές χορευτικές φιγούρες...στο τσακ δε σηκώθηκα...περίμενα πως όλοι θα γινόμασταν ένα και θ' απογειωνόμασταν...μα δε συνέβη...τουλάχιστον όχι όπως το πρωτοφαντάστηκα...ο καθένας απογειώθηκε ή προσγειώθηκε μονάχος του...γιατί τελικά ο καθένας είχε το δικό του προσωπικό ραντεβού με το Σαμποτάζ...και αφού συνέβη το πρώτο μέρος της προσευχής, λέω να σαμποτάρω την ατυχία μου στον έρωτα, και ν' αφεθώ και πάλι σε μια ματιά, έστω και στιγμιαία...