Τα παιδιά της γειτονιάς μου ...

με "πειράζουνε"... Μιας κι έφυγε και το δεύτερο τρίτο της γειτονιάς αποφάσισαν να στήσουν το δικό τους πάρτυ. Μαζεύτηκαν στο απέναντι, κατά δύο ορόφους μπαλκόνι...δεν ξέρω καν πόσα είναι και έβαλαν απλά εκκωφαντική μουσική...κακή δυστυχώς...χωρίς συνοχή...το ότι να ναι. Μια έβαζαν Πέγκυ, μια Beyonce, μια Σάκη, μια eurotrash. Αποφασιμένη να ενδώσω στην αυτοπρόσκλησή μου για ένα Σαββατόβραδο στο σπίτι, κλείστηκα μέσα σε αυτό. Έκλεισα τις μπαλκονόπορτες, έβαλα το aircondition που σιχαίνομαι και προσπαθώ να περάσω όσο ευχάριστα γίνεται αυτή τη μοναχική αυγουστιάτικη βραδυά μου...κραπ! Ούτε στο σπίτι σου δε μπορείς να χαλαρώσεις...Το κέφι έχει ανάψει, η ώρα πλησιάζει 1, εγώ ακούω κανάλι 1, για να νοιώσω λίγη παρέα στη δική μου πόλη, αυτοί ακούνε το "Λένε για μένα" και μοιάζει να μου το αφιερώνουν...και δε θα θελα να τους χαλάσω το πάρτυ...υπό άλλες συνθήκες, ίσως να ήθελα να συμμετέχω αλλά το συμπούρμπουλο αυτό δεν τ' αντέχω....Αι στο καλό...άδεια πόλη σου λέει μετά...