Πήγε λοιπόν, πίσω στη Μαμά της

Πήγα και γω πίσω στη μαμά, στην καμαρά μου την παιδική...Δεν άντεξα να ζήσω άλλο μόνη μου σ' ένα μεγάλο άδειο σπίτι. Δεν άντεξα τον εαυτό μου. Προτίμησα την μοναξιά εκ του ασφαλούς...Πήγα πίσω στη μαμά μου, χωρίς να ψάχνω τον πρίγκηπά μου. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θέλησα πρίγκηπες. Δε μου άρεσαν οι χλιδές. Αστούς πάντοτε προτιμούσα κι ας κληροδότησα στον εαυτό μου τον τίτλο της μαντάμ. Αυτό ήρθε στη μετέπειτα πορεία της ζωής μου. Αστικός τίτλος κατά μια δική μου έννοια. Πήγα πίσω λοιπόν στη μαμά μου και ξεκουράζομαι. ΦΟβήθηκα το πισωγύρισμα. Σαν έφηβη νοιώθω...αλλά, έτσι κι αλλιώς εδώ που τα λέμε την εφηβεία μου ποτέ τελικά δεν την ξεπέρασα. Τώρα την ξαναπερνάω...πίσω λοιπόν στη μαμά μου. Είμαι ξανά 16 κι ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνη την εποχή. Προσπαθώ μέσα από την παιδική μου κάμαρα να γίνω όσα ονειρευόμουνα για εμένα στα 16... έχει πλάκα...γιατί τελικά ίσως και να τα καταφέρω να γίνω αυτό που νηφάλια και δίχως φόβους ονειρευόμουνα! Ναι...χαίρομαι, λοιπόν που πήγα πίσω λοιπόν στη μαμά μου...