Υπάρχουν κι Ευτυχισμένες Πουτάνες - Κείμενο # 1 (Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα)

Ανακούφιση …Αναπνοή…Εμμονή με την αναπνοή…θέλω μια βουτιά… και που να βουτήξω…Πολλές τελείες γαμώτο μου…Full Stop το λένε στη Γηραιά Αλβιώνα…Ολόκληρο Σταμάτημα. Στάκα το λέμε εμείς στην πιάτσα…Στάκα στα κείμενά μου …πολλά. Αλλά ευτυχώς στάκα και στα κακώς έμπρακτα πάθη και ευτυχώς στάκα. Μάνα μου τώρα πάμε παραπέρα, Στάκα, εδώ είναι το δικό μου λημέρι…Άδεια πήραμε; Όχι…? Ξου…Ξεπαρεού και τατιάυτα…Αγαπώ Εμέ και πάω παραπέρα…ουφ…Ανάσανα και τώρα πάω να ξεκουράσω την πονεμένη μου κορμάρα και όχι δε με φωνάζουνε Σουλάρα…Τα’ όνομά μου θα στο πω άλλη φορά…Πάω τώρα, πόνεσε το βυζί μου από το βύζαγμα…Πάω να το ξαπλώσω και αυτό…Άυριο πάλι, θα σε φροντίσω. Ciao. Arrivederci που λένε και στην Ιταλία. Α! Κι αν βρεθείς ποτέ εκεί, ρίξε κι ένα κερματάκι στην Φοντάνα ντι Τρέβι, έτσι δεν το λένε; Και κάνε και μια ευχή…Να γνωρίσει έρωτα το αιδίο μου. Μαζί και το βυζί μου που πιπιλούσες με τις ώρες…Με ρούφηξες και σήμερα…Πάω στο Μορφέα μου..Του χω τάξει κι αυτού ένα τσιμπούκι για να νανουριστεί πιο γλυκά. Ακόμα και στον ύπνο ησυχία η ηδονή δε βρίσκει. Κι όχι δεν είμαι σκεύος ηδονές που λένε…Μα πως το σκεφτήκανε αυτό το πράγμα; Ποιος βλαξ…Κοπάνησε το κεφάλι του στα βιβλία και άφησε ανέραστες τις όμορφες και βγήκανε στους δρόμους ν’ αρνηθούν τη φύση τους; Ηλίθιες! Εγώ μάνα μου την ποιώ την ηδονή…γιατί όπως είπε και η Βιβή, υπάρχουν και ευτυχισμένες πουτάνες…Ξέρει αυτή τι λέει…Πάω τώρα. Στάκα μάνα μου για σήμερα…Άυριο πάλι…Με περιμένει ο Μορφέας για μια περιποίηση πέους…Καληνύχτα!