Επιστρέφω...

Έπιασε καλοκαίρι... οι διακοπές στο λιμάνι ξεκινάνε για άλλη μια χρονιά...στο λιμάνι που δε θ'αποχωριστώ και φέτος...δε μπορώ αλλά ίσως να μη θέλω...θέλω να μου τ'αφήσουν να το χαρώ... μονάχη μου...με τις φαντασιώσεις των ανθρώπων που θα θελα να πρωταγωνιστούν... να φύγετε κύριοι, να πάτε αλλού...αφήστε το λιμάνι στον ελαφρών επί της ουσίας ηθών κορίτσια ... Επιστρέφω κατ' απαίτηση των κοριτσιών μου, αλλά και κατ'ανάγκη δική μου...μπας και καταφέρω και σκαρφιστώ ιστορίες καλοκαιριού και παντός εποχής τις ζεστές μου νύχτες...εδώ στο λιμάνι μου...όμως θα αλλάξω τις γωνιές και τη ρότα των βολτών μου...σαν αυτή την εικόνα από πάνω που οδηγεί τα τραίνα στο λιμάνι...τα οδηγούσε...και στα παράθυρα των σπιτιών οι μυρωδιές του παρελθόντος φαντάζουν γεμάτες ελπίδα και χαρμάνια, έρωτα και αστείρευτης ελπίδας...επιστρέφω γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς...πρέπει...θέλω να προπονήσω τη σκέψη αφήνοντάς τη ελέυθερη να παίξει με τις εικόνες και τις λέξεις...το διάλλειμα θα είναι πάντοτε μουσικοχορευτικό. Και το soundtrack θα περιλαμβάνει και παλιό καλό λαικό πρόγραμμα...και όχι μόνο... επιστρέφω... γιατί ακόμα ψάχνω να βρω το Φούντα μου, κυρίως μέσα στο δικό μου μυαλό...