Friday, July 28, 2006

Madame Κουλίδου # 1

Πάντα γνώριζα πως το βλέμμα μου φτάνει μακριά ... Για να επεξηγήσω και να μην παρεξηγηθώ, απλά μπορώ να δω σε μακρινές αποστάσεις... Δηλαδή, αν με ρωτήσεις τι γράφει η ταμπέλα κει κάτω στο δρόμο μακρώθεν μπορώ ακριβώς να σου πω ... Επίσης, μικρή όταν ήμουν, αν οι φίλοι μου χάνανε κάτι μέσα στη θάλασσα έβαζαν εμένα να τους το βρω...Και μάντεψε!!! Πάντα το έβρισκα η άτιμη στο τέλος! Λαγωνικό σου λέει. Από την άλλη όμως, υπήρχαν αρκετές φορές που τα γράμματά μου πάνω στο τετράδιο χορεύανε samba! Μπορεί η καθηγήτρια να φώναζε αλλά εγώ τα έβρισκα χαριτωμένα! Ταιριάζανε με την ιδιοσυγκρασία μου...

Δεν είχα δώσει πάντως ποτέ ιδιαίτερη σημασία στις ιδιαιτερότητες του βλέμματός μου και της όρασής μου...

Ά για του λόγου το αληθές, για το βλέμμα μου είχα μερικές απορίες, καθώς αρκετοί μου έλεγαν ότι ήταν μελαγχολικό, κι ας χαμογελούσα πάντα! αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα την αναλύσω τώρα για να μη μακρυγορήσω...

Που λες... Πήγα κάποια στιγμή όμως στον οφθαλμίατρο για ένα check up και η επιστήμη απεφάνθει ΥΠΕΡΜΕΤΡΩΠΙΑ... Έμεινα με το στόμα ανοιχτό... Δεν ήξερα ότι υπήρχε και ιατρικός όρος για την τρομερή μου ικανότητα του απλανούς, large βλέμματός μου! Μπράβο λέω μεγαλεία... Αετίσιο σου λέει το μάτι!!! Αυτή η πάθηση ή καλύτερα σούπερ ικανότητα μου, που θα μπορούσε να με καταστήσει και σούπερ ηρωίδα κόμιξ σε κάποια άλλη ζωή - ο φίλος μου ο Η.Φ πάντως με φωνάζει έτσι κι αλλίως Wonder Woman - είχε όμως και κάποιες άλλες συνέπειες. Δε μπορούσα να εστιάσω πολύ κοντά. Γι αυτό και τα γραπτά μου έμοιαζαν παλαιά με κινητό πανηγύρι...ΑΠοτέλεσμα ήταν να με αποχαιρετήσει ο γιατρός με την επεξήγηση του βλέμματος και ένα μεγάλο χαμογελαστό γεια! Πάνε και τα κοκκάλινα γυαλιά πάνε και όλα! Τίποτα, η πάθηση μου δεν έχριζε ειδικής μεταχείρησης του ματιού. Αυτό επιβεβαίωνε όμως ότι είχα μια σούπερ ικανότητα...

Και σήμερα όπως οδηγούσα στο δρόμο είδα μια αφίσα συναυλίας παλαιού άρχοντα της πίστας...Ήταν μακριά, αλλά εγώ κατέβασα τα γυαλία ηλίου, που αυτά τουλάχιστον κατάφερα να διατηρήσω εις το πρόσωπόν μου, και κατάφερα να διαβάσω τα μικρά γράμματα της επανεμφάνισής ... Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα πάω... αλλά το ότι το ανακάλυψα αφήνοντας το απλανές μου βλέμμα να εστιάσει τόσο μακριά, θυμήθηκα πως πάσχω από υπερμετρωπία... εγώ και άλλο 10 σε αυτό τον μάταιο, θαυμαστό κόσμο...

Wonder Woman ...All The World is Waiting For YOu

No comments: